sygn. akt GD1G/GU/651/2022
Postanowienie
Dnia 18 kwietnia 2023 r.
Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku, VI Wydział Gospodarczy,
w składzie:
Przewodniczący:
sędzia Ewa Kubiak
po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2023 r. w Gdańsku,
na posiedzeniu niejawnym sprawy o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej z wniosku dłużnika, którym jest Tadeusz Socik,
postanawia
ogłosić upadłość dłużnika, którym jest Tadeusz Socik, PESEL …………………, miejsce
zamieszkania: Gdańsk, adres ………………….., 80-174 Gdańsk, jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej;
wezwać wierzycieli upadłego do zgłoszenia wierzytelności syndykowi za pośrednictwem systemu teleinformatycznego obsługującego postępowanie sądowe, w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze;
dla wierzycieli, o których mowa w art. 216aa ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, wskazać adres do zgłoszenia wierzytelności syndykowi: ul. Henryka Sienkiewicza 11/2, 80-227 Gdańsk;
wezwać osoby, którym przysługują prawa oraz prawa i roszczenia osobiste ciążące na nieruchomości należącej do upadłego, jeżeli nie zostały ujawnione przez wpis w księdze wieczystej, do ich zgłaszania syndykowi za pośrednictwem systemu teleinformatycznego obsługującego postępowanie sądowe w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze pod rygorem utraty prawa powoływania się na nie w postępowaniu upadłościowym;
dla wierzycieli, o których mowa w art. 216aa ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, wskazać adres do zgłoszenia praw oraz praw osobistych i roszczeń ciążących na nieruchomości syndykowi: ul. Henryka Sienkiewicza 11/2, 80-227 Gdańsk;
wyznaczyć syndyka, którego funkcję będzie pełnić: Krzysztof Lipiński (numer licencji 1517);
wskazać, iż niniejsze postępowanie będzie prowadzone w trybie określonym w art. 4911 ust. 1 Prawa upadłościowego;
wskazać, że podstawą jurysdykcji sądów polskich jest art. 3 ust.1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz. U. UE. L. z 2015 r. Nr 141, str. 19 z późn. zm.), a postępowanie ma charakter główny;
przyznać syndykowi, którego funkcję będzie pełnić: Krzysztof Lipiński (numer licencji 1517) zaliczkę na pokrycie kosztów postępowania w kwocie 2000,00 (dwa tysiące złotych zero groszy) oraz zarządzić jej niezwłoczną wypłatę tymczasowo ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku na rachunek bankowy syndyka o numerze: 53 1050 1764 1000 0092 5383 3827.
Uzasadnienie co do wskazania podstawy jurysdykcji
Sąd ustalił i zważył co następuje:
Dla rozstrzygnięcia wniosku niezbędne jest ustalenie, czy polski sąd posiada jurysdykcję krajową do rozpoznania sprawy. W tym celu konieczne jest określenie właściwej dla rozpoznawanej sprawy normy jurysdykcyjnej z uwzględnieniem faktu, że kwestia jurysdykcji krajowej jest uregulowana zarówno w prawie krajowym jak i w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2015/848 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.Urz.UE.L Nr 141, str. 19). Rozporządzenie unijne obowiązuje w całości i bezpośrednio w polskim systemie prawnym. Zgodnie z pkt 9 Preambuły rozporządzenie znajduje zastosowanie do wszystkich postępowań upadłościowych, które spełniają warunki określone w rozporządzeniu, niezależnie od tego, czy dłużnik jest osobą fizyczną czy osobą prawną, przedsiębiorcą czy osobą niewykonującą działalności gospodarczej. Postępowania te są wymienione wyczerpująco w załączniku A. W odniesieniu do krajowych postępowań wymienionych w załączniku A rozporządzenie 2015/848 powinno mieć zastosowanie bez dalszego badania przez sąd państwa członkowskiego, czy spełnione są warunki określone w rozporządzeniu. Postępowanie, którego dotyczy wniosek jest wymienione w załączniku A do
Rozporządzenia. Zgodnie z pkt 23 Preambuły rozporządzenia nr 2015/848 pozwala ono na wszczęcie głównego postępowania upadłościowego w państwie członkowskim, w którym dłużnik posiada główny ośrodek swojej podstawowej działalności. Postępowanie to ma zakres uniwersalny, jego celem jest objęcie całego majątku dłużnika. W celu ochrony różnych interesów rozporządzenie 2015/848 pozwala na wszczęcie równolegle z głównym postępowaniem upadłościowym wtórnych postępowań upadłościowych. Wtórne postępowanie upadłościowe może zostać wszczęte w państwie członkowskim, w którym dłużnik ma swój oddział. Skutki wtórnego postępowania upadłościowego ograniczone są tylko do majątku dłużnika znajdującego się w tym państwie. Bezwzględnie obowiązujące przepisy dotyczące koordynacji z głównym postępowaniem upadłościowym gwarantują niezbędną jednolitość postępowania w ramach Unii. Takie uregulowanie eliminuje z
zakresu zastosowania rozporządzenia dłużników, których główny ośrodek podstawowej
działalności znajduje się poza obszarem Unii Europejskiej mimo, że na jej obszarze
znajduje się siedziba lub miejsce zamieszkania dłużnika albo jego majątek. W
konsekwencji, jeżeli główny ośrodek dłużnika znajduje się w Polsce to jurysdykcja zawsze
będzie wynikała z przepisów rozporządzenia 2015/848, a konkretnie z art. 3 ust. 1
rozporządzenia. Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2015/848 sądy państwa
członkowskiego, na którego terytorium znajduje się główny ośrodek podstawowej
działalności dłużnika, posiadają jurysdykcję do wszczęcia postępowania upadłościowego
(„główne postępowanie upadłościowe”). Głównym ośrodkiem podstawowej działalności
jest miejsce, w którym dłużnik regularnie zarządza swoją działalnością o charakterze
ekonomicznym i które jako takie jest rozpoznawalne dla osób trzecich. W przypadku
spółki lub osoby prawnej domniemywa się, wobec braku dowodu przeciwnego, że
głównym ośrodkiem ich podstawowej działalności jest miejsce siedziby statutowej.
Domniemanie takie ma zastosowanie tylko wtedy, gdy siedziba statutowa nie została
przeniesiona do innego państwa członkowskiego w okresie trzech miesięcy
poprzedzających złożenie wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego. W
przypadku osoby fizycznej prowadzącej niezależną działalność gospodarczą lub
zawodową domniemywa się, wobec braku dowodu przeciwnego, że głównym ośrodkiem
jej podstawowej działalności jest główne miejsce wykonywania tej działalności.
Domniemanie takie ma zastosowanie tylko wtedy, gdy główne miejsce wykonywania
działalności nie zostało przeniesione do innego państwa członkowskiego w okresie trzech
miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego.
W przypadku każdej innej osoby fizycznej domniemywa się, wobec braku dowodu
przeciwnego, że głównym ośrodkiem jej podstawowej działalności jest miejsce zwykłego
pobytu tej osoby. Domniemanie takie ma zastosowanie tylko wtedy, gdy miejsce zwykłego
pobytu nie zostało przeniesione do innego państwa członkowskiego w okresie sześciu
miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego.
W niniejszej sprawie główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika znajduje się w
Polsce. Oznacza to, że podstawą jurysdykcji sądów polskich jest art. 3 ust. 1
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2015/949 w sprawie
postępowania upadłościowego z dnia 20 maja 2015 r. (Dz.Urz.UE L 141 z 5.06.2015r., s.
19-72), a wszczęte postępowanie ma charakter postępowania głównego.
Z tych przyczyn należało orzec jak w stosownym punkcie postanowienia.
Podpis:
O autorze
Kwalifikowany doradca restrukturyzacyjny specjalizujący się w restrukturyzacji przedsiębiorstw. W postępowaniach restrukturyzacyjnych pełni funkcję nadzorcy układu, nadzorcy oraz zarządcy sądowego. Pełni również funkcję syndyka w postępowaniach upadłościowych. Z powodzeniem nadzorował restrukturyzację dużych spółek kapitałowych, jak i działalności jednoosobowych.
Biegły z zakresu wyceny przedsiębiorstw i ekonomista. W swojej praktyce współpracuje z sądami restrukturyzacyjnymi oraz upadłościowymi. Reprezentuje również wierzycieli i dłużników w postępowaniach restrukturyzacyjnych i upadłościowych.
Od lat specjalizuje się w zagadnieniach dotyczących niewypłacalności podmiotów gospodarczych oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W swej praktyce dużą wagę przywiązuje do pogodzenia interesów dłużników oraz wierzycieli, co ma prowadzić do ograniczenia liczby ogłaszanych upadłości.